Barbie

Społeczeństwo porusza się na wózku.

-Złamany został kręgosłup moralny.

Brak tabu to śmierć dla siły mózgu.

Dla Barbie ten obraz jest idealny... 

Ambicje pochowane zupełnie na dnie.

Plastikowy pustak. Klasyka gatunku.

Z jednej przyczyny każdy jej łaknie.

Niewyżyte psy pragną nachalnie stosunku.

To chwila, zaledwie chwila przyjemności.
Barbie dla niej traci wszelką godność.
Brak w tym uczucia. Brak zmysłowości.
Kosztem szacunku do siebie, szumi młodość.

Egzystuje niczym Diogenes. Sama nie ma nic.
Żyje jedynie dzięki dobroci swoich "kolegów".
Samochody, restauracje, kluby, świat bez granic.
To upodlenie już pozostanie na wieki wieków.

Barbie wierzy, że świat leży u jej stóp,
kiedy jej życie jest zaledwie pustą atrapą.
Kolejna stracona przyjaźń, niespłacony dług,
a wyrzuty sumienia dokuczają jej co rano.