Filipek - Nadwrażliwość

Rap jest dziś muzyką popularną i niesie to za sobą szereg korzyści. Świetne festiwale, najwyższa jakość utworów, sporo hitów, wysokie apanaże dla raperów, dużo szersze audytorium, itd. W tej muzyce jednak wielu – tak jak ja – zakochało się ze względu na treści, które ma do przekazania. Fenomenalne teksty czy utwory, z którymi można się utożsamiać. Dawno nie było na scenie wartościowej płyty, która mogła dać słuchaczowi te rzeczy. 

Aż w końcu jest – “Nadwrażliwość” Filipka. 

Na wstępie zaznaczę, że nie będzie to typowa recenzja. Wybaczcie, ale takowych ani nie lubię pisać, ani nie potrafię. Potraktujcie to jako kilka myśli, z perspektywy polonisty, na temat niezwykle wartościowej płyty i samego artysty, który ją stworzył. 

Nie będzie przesadą stwierdzenie, że jestem z Filipem od jego początków w muzyce. Jako dzieciak jarałem się jego walkami freestyle’owymi. Następnym krokiem “milowym” w jego karierze była płyta pt. “Rozdział Dwudziesty”. Jako polonista z wykształcenia, uważam do dziś, że jest to pozycja, która świetnie opisuje przeżycia człowieka wchodzącego w dorosłość.

Choć muzycznie, wiadomo, mówiło się, że Filipek to ten gość bez “flow”. 

Następnym krążkiem, który jest bardzo ważny dla fanów Filipa to oczywiście “Gra na emocjach” wydana w 2017 roku. Płyta niezwykle ekshibicjonistyczna, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Każdy z dwunastu utworów niesie za sobą opis przeżyć wewnętrznych. “Dworzec Kraków”, “Wrocław. Ulica Ruska”, “Zdążyć przed Bogiem” to utwory, do których wraca się z nutką sentymentu. 

Kolejne lata były dla Filipa szukaniem siebie jako artysty i pracy nad warstwą muzyczną. 2019 rok i płyta “Następny do piekła” to jeden z efektów tego stanu rzeczy. Tam wszystko zagrało, o czym mało dziś mówi. Melodyjność w utworach “Dementor”, “No make up” czy “Endorfina” wraz z trafnymi i dobrze napisanymi tekstami to aspekty cechujące tę pozycję. Dziś - być może - trochę niedocenianą.

Później jednak można było odnieść wrażenie, że Filip zaczął stawiać za mocno na muzykę, kosztem tego, w czym mało kto mu dorównuje na rodzimej scenie, a mianowicie warstwy lirycznej. Choć to też nie jest tak, że płyty “Bipolar”, “Gambit” czy “Gra na emocjach 2” do niczego się nie nadają. W każdym z tych krążków można znaleźć jakąś “perełkę”. 

Filipek jednak nie wykorzystywał potencjału, który w nim drzemie, lecz zmienił to na płycie “Nadwrażliwość”, którą możecie kupić TU oraz posłuchać na platformach streamingowych. 

Płytę otwiera utwór “Lód i szkło”, w którym na wstępie dostajemy esencję artysty. 

Byłem królem życia, zadłużonym kretynem

Fame'm na eventach, kompletnym anonimem

I kiedyś myślałem, że założyłem rodzinę

Piękne chwile u mnie zawsze trwały tylko chwilę

Tych psychoterapii to najebałem pod korek

Męczy mnie gdy piszesz że artystę musi boleć

Może ten kogo ty słuchasz się wczuwa w rolę

O tym, iż Filip starał się dotrzeć z “Nadwrażliwością” do jego fanów z przeszłości możemy usłyszeć w kawałku “Brakuje mi zaufania”. 

Czytam gdzieś w necie, że moja muzyka nie siada jak dawniej

I niby mam dystans, a biorę do siebie to tak naprawdę

Jakieś fake konto, głupi komentarz, nie obelżywy

I cały dzień w pizdę, a ja się znów wkurwiam, że jestem wrażliwy

Singlowy utwór “Morze pije moje łzy” to niezwykły utwór opisujący przeżycia Filipa w ostatnim czasie. Kolejny tekst, który można rozkładać na czynniki pierwsze i piękny refren NEL nadają kunsztu tej piosence (?). 

Dokąd mam uciekać, kiedy jesteś sam?

Wyrzucam to z siebie tak jak jedną z fal

Morze pije moje łzy, zatopi strach

Na bezludnej plaży chcę zatrzymać

Dokąd mam uciekać, kiedy jesteś sam?

Wyrzucam to z siebie tak jak jedną z fal

Morze pije moje łzy, zatopi strach

Na bezludnej plaży chcę zatrzymać czas

Płytę zamyka kawałek “Smutne outro”. Smutna piosenka na wesołym bicie. Szczególnie trafne są ostatnie trzy wersy. 

Siedzę sam na pustej chacie, nie mam do kogo otworzyć mordy

Tak samotny, że wydzwoniłbym eskortki

Zapłacę kafla, nie muszą ściągać spodni

Niech mnie choć przytulą, tak proszą te cuck-oldy

Ściany jak psychiatryk, połowy mebli nie mam

Jakbym właśnie wrócił od dewelopera

Brak mi nawet kotów, choć to złośliwe istnienia

Jak darły się o piątej wyrzucałem je w marzeniach

Ci idioci piszą niech wróci stary Filipek

A ja właśnie se tworzę najszczerszą płytę

Chuj czy będzie złota, niech opisze życie

Tak naprawdę można byłoby analizować każdy utwór, ale ja polecam każdemu, niech zrobi to sam. Warto, szczególnie jeśli ktoś jest głodny czegoś więcej aniżeli pustych wersów. No i słucha się tego bardzo przyjemnie. Muzycznie to jest najwyższa półka. Symbioza między świetnymi tekstami a genialną muzyką robi robotę w przypadku “Nadwrażliwości”. Nie dyskredytując pozostałych beatmakerów, największą chemię czuć między Filipem a Jonatanem. Nie zawiódł również żaden z gości. 

Kiedyś brak kontaktu z bliskim, puste kawałki po pizzy

Co pamiętam z tamtych lat? Niepokój, pustą kieszeń

Ty pamiętasz, że pomogłem Ci muzyką w złym okresie

Dzięki Filip za ten krążek! Prawdziwi fani zawsze z Tobą będą, nawet jak będziesz bić się z "brazolem".